Misery muismat

Ze kijkt me aan, welwillend en vriendelijk lachend naast mijn toetsenbord. Maar ik weet dat ze gevaarlijk is. Ze lijkt op mijn oma, een aardse vrouw, een grappige gebreide muts, een te harde lach. Maar mijn oma had geen injectienaalden met verdovingsmiddelen. Of de beschikking over een grote sloophamer.

Ik heb een muismat laten drukken met het gezicht van Kathy Bates erop. De fantastische actrice die gestalte geeft aan Annie Wilkes in de film Misery. Stephen King schreef het boek, misschien wel zijn allerbeste roman ooit. Annie helpt mij bij het schrijven.

Voor wie Misery niet kent, hier heel beknopt het verhaal: Annie Wilkes is een verpleegster en de allergrootste fan van Paul Sheldon, een beroemd schrijver. Hij is van de weg geraakt met zijn auto, Annie heeft hem gevonden in een ravijn en naar haar huis op het verlaten platteland gebracht. Voor thillers en horrors gebruik je suspension of disbelief: wat als… je je grote held ontmoet, in een levensbedreigende situatie? Annie gelooft het bijna niet: haar lievelingsschrijver, zomaar ineens bij haar. En zij heeft hem gered. Nu kan ze voor hem zorgen. Maar Annie is al een tijdje terug ontslagen en niet helemaal stabiel, qua realiteitszin. Of qua woedebeheersing.

Een paar kleine spoilers, niet teveel natuurlijk maar toch, wees gewaarschuwd: Paul krijgt zware pijnstillers en zij onderzoekt zijn aktentas, vindt een manuscript en leest het met rode wangetjes: het is een gloednieuw boek over Misery, de blonde heldin die dramatische romantische avonturen beleeft. Annie is volledig verslingerd aan de Misery-romannetjes, heeft alles stukgelezen. Paul heeft alleen besloten dat dit het allerlaatste boek is. Hij heeft genoeg van zijn tragische heldin en laat haar sterven in dit ongeboren boek. Dat vindt Annie niet bijzonder leuk. En ze dwingt Paul om een nieuwe roman te schrijven.

Schrijver Arthur Conan Doyle liet zijn held Sherlock Holmes in een waterval verdwijnen, toen hij het personage kotsbeu was en toe was aan iets nieuws. Daarna werd hij tien jaar lang doodgezwegen door alle Britten die verknocht waren aan de geniale detective. Hij zwichtte onder de druk en blies Sherlock nieuw leven in. Paul is van Annie afhankelijk, zij heeft de pillen waardoor de pijn wegblijft. Als Paul opstandig is en andere dingen probeert te doen dan schrijven, heeft Annie overtuigende middelen om hem weer aan het schrijven krijgen.

Misery gaat eigenlijk over schrijven. Maar ook over verslaving. Paul ontdekt dat hij dezelfde verslavende verdoving voelt als hij eindelijk weer echt gegrepen wordt door een nieuw verhaal. Aan het begin weet je nog niet precies wat je wil zeggen, wil schrijven. Maar je voelt dat het dáár is, ergens. Je moet durven, tegenstand overwinnen, op onderzoek gaan en de held in jezelf terugvinden. Schrijven is tegelijkertijd oersaai en langdradig, als spannend als een thriller, een heldenreis. Paul moet schrijven voor zijn leven. En dat geef je wel die mythische ‘noodzaak’ waar gearriveerde kunstenaars het graag over hebben.

Schrijven. Woord na woord. Van ‘er was eens’ tot ‘ze leefden lang en gelukkig’. Of misschien kort en ongelukkig. Het alfabet bestaat uit slechts 26 letters. Hoe moeilijk kan het zijn? Schrijvers weten hoe lastig het is. Zowel de amateurs en professionals. Het doorzetten, het blijven geloven in jezelf. Daarom heb ik Annie op een muismat gezet. Ze kijkt me vriendelijk aan. Maar als ik mijn best niet doe dan zwaait er wat.

As always, the blessed relief of starting,  a feeling that was like falling into a hole filled with bright light. As always, the glum knowledge that he would not write as well as he wanted to write. As always the terror of not being able to finish, of accelerating into a brick wall. As always, the marvelous joyful nervy feeling of a journey begun.
(Stephen King)

Wil jij een Annie Wilkes deadline? Geef jezelf er eentje. Omcirkel ‘m met bloedrood in je agenda. En ga aan de slag. Of laat je bellen. Wij geven jou een deadline.